In order to identify the correlations and relationships between different traits in the bread wheat, 30 genotypes were investigated as sub-factors under the split plot experiment in the completely randomized design in greenhouse and the randomized complete block design in the field with three replications under the normal irrigation and post-anthesis water stress conditions. The results of the canonical correlation analysis showed that at both normal and moisture stress levels, there was a significant correlation between the pair of canonical variables obtained from the phenological traits and the yield components. Under the normal conditions in the greenhouse, to increase the spike density and length, the number of days to 50% flowering can be considered as a suitable selection criterion. According to the results of canonical correlation analysis, under the stressed conditions in greenhouse, to increase the spike length, the number of days to the heading, maturity and 50% of flowering were among the important and effective factors. Under the optimum irrigation conditions in the field, the number of days to maturity was considered as one of the factors influencing the seed weight per spike. The results of canonical correlation analysis under the field stress conditions showed that to increase the 1000-seed weight, the number of days to maturity can be considered an appropriate selection criterion.

This study was conducted during summer and winter of 2018- 2019 in the agricultural research field of Shahid Chamran University. Experimental design was split- plot based on RCBD with three replications. The main plot was the type of agricultural system in three levels including conventional (Conv), organic (Org) and sustainable (Sust) (integrated between Conv and Org) and sup- plot was the type of pre- cultivated crop in sequence with wheat including cultivation of mung bean (M- W), corn (C- W), sesame (S- W) and fallow (F- W). yield quantity (yield and its component) and quality (grain protein), an estimate of photosynthesis matter transfer index of wheat and soil organic carbon (SOC) after one double-cropping were measured. The result showed that the highest (545.04 g/m2) and the lowest (409.28 g/m2) seed yields were obtained in Conv and Org respectively. In contract, with the changing type of system from Conv to Org, grain protein was increased significantly (from 8.3 to 9.6 %). In addition, the highest (535.47 g/m2) yield of wheat was obtained from M- W double cropping. On the other hands the highest remobilization and current photosynthesis matter were obtained in the organic agricultural system with M- W and conventional with M- W double cropping. The situation of SOC showed that the highest (33.18 mg/g) SOC was obtained in the organic agricultural system with C- W double cropping. The reason for improving SOC in the organic and sustainable agricultural system was application of organic matter (compost and vermicompost) and crop residue management. Totally, from the crop ecology point of view, sustainable agricultural method with a sequence of M- W was the most desirable system.

Due to having spring and autumn genotypes and adaptation to weather conditions, rapeseed is considered as a point hope to provide edible oil of country. Two separate experiments were set up as split-plot in a RCBD design with three replications in two fall and winter seasons during two years (2014-2015 and 2015-2016) at the research field of Seed and Plant Improvement Institute to investigate the effect of sowing season and date on the quantitative and qualitative yields of rapeseed genotypes in Karaj, Iran. In this study, the main plots were sowing dates (7, 17, and 27 October in fall sowing and 9 and 19 February, and 1 March in winter sowings) and sub-plots consisted of genotypes (RGS003, Dalgan, Zabol10, Hyola401, and Hyola4815). Rapeseed genotypes grain and oil yields were 4330 and 1840 kg ha-1 in fall sowing, respectively, while these traits were decreased 43.3 and 46.6% respectively, when rapeseed genotypes were planted in winter season. The highest grain and oil yields (5033 and 2202 kg ha-1) belonged to 7 October sowing date in fall sowing, while 9 February had the highest grain and oil yields (2996 and 1248 kg ha-1) in winter sowing. In general, the Dalgan genotype is recommended for cultivation due to suitable agronomic traits such as number of silique per plant, number of grain per silique, silique length, 1000-grain weight, as well as high grain and oil yields in cold temperate regions with arid and semi-arid climates such as Karaj, Iran.

Water Water deficit especially after heading is one of the most effective factors of wheat yield loss in Iran and across the world and identifying the physiological traits related to plant resilience is of great importance in screening for tolerant varieties. The objective of this study was to evaluate the variation in stem reserves accumulation capacity and its relationship with remobilization in some wheat cultivars. 22 wheat cultivars were cultivated in a split plot design with three replications, full irrigation and 40% of field capacity being main plots. The amount of accumulation and remobilization was estimated by measuring internodes weight and stem soluble carbohydrates content (WSC). Significant genotypic variation among cultivars was observed under both normal and drought conditions. Maximum accumulation was found in lower internodes followed by peduncle and penultimate using dry weight measurement method. In WSC measurement method, however, maximum accumulation was observed in penultimate followed by lower internodes and peduncle. Cultivars ranking based on accumulation was also different in two methods. Drought stress caused decline in internodes weight, WSC and yield and remobilization efficiency. The specific stem weight had the highest correlation with remobilization. Significant correlation was found between grain yield and remobilization, specific stem weight and WSC.

حدود 30 درصد از اراضی تحت کشت جهان با کمبود روی مواجه می باشند. تحقیقات قبلی نشان داده که بذور غنی شده از روی قدرت رویشی خوبی دارند و تحقیق در مورد اینکه این بذور چه تاثیری در عملکرد دارد و تا چه حد می توان در مصرف بذر صرفه جوئی کرد ضروری می باشد. در این طرح بذرهای غنی شده رقم شیراز که غلظت روی آن حدود 50 میلی گرم در کیلوگرم بود را در مقایسه با بذر معمولی از همان رقم با غلظت روی سی میلی گرم در کیلوگرم با نسبت های مختلف بذر به میزان 90-120-150-180 و 210 کیلوگرم در هکتار با یکدیگر مقایسه کردیم. این طرح در دو سال اجرا شد که در سال اول آزمایش گلخانه ای و در سال دوم آزمایش مزرعه ای بود. در آزمایش گلخانه ای دو نوع بذر معمولی و غنی شده از روی و پنج میزان بذر در چهار تکرار مورد مقایسه قرار گرفتند. آزمایش مزرعه ای نیز بر پایه آزمایش فاکتوریل با طرح بلوک های کامل تصادفی شامل دو فاکتور نوع بذر در دو سطح و میزان مصرف بذر در پنج سطح در چهار تکرار اجراء گردید. نتایج آزمایش گلخانه ای نشان داد که بذور غنی شده در مقایسه با بذور معمولی به طور معنی دار عملکرد بیشتری دارند، به طوری که عملکرد دانه، کاه و کل برای بذور غنی شده به ترتیب 7.81 و 16.53 و 24.28 گرم در هر گلدان و برای بذور معمولی 5.99 و 15.19 و 21.24 گرم در هر گلدان بود. بین میزان و نوع بذر روی عملکرد دانه در هر گلدان اثر متقابل مشاهده گردید. بهترین عملکرد دانه به میزان 8.27 گرم در گلدان از بذور غنی شده با تعداد 12 عدد در هر گلدان به دست آمد. با توجه به نتایج مزرعه ای کاشت بذر غنی شده به میزان 180 و 200 کیلوگرم در هکتار به ترتیب عملکرد (5934 و 5995 کیلوگرم در هکتار) را داشته که نسبت به بقیه تیمارها از عملکرد بهتری برخوردار بوده و با توجه به صرفه جویی بذر تیمار 180 کیلو گرم در هکتار از بذر غنی شده از روی بهترین تیمار می باشد. به طور کلی می توان نتیجه گیری کرد که عنصر روی نقش اساسی در افزایش تولید و صرفه جوئی بذر دارد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

اهداف: بررسی پایداری و سازگاری یک ژنوتیپ در شرایط محیطی مختلف به منظور معرفی آن برای کاشت در شرایط محیطی خاص و شناخته شده در برنامه های به نژادی از نیازهای اساسی بوده و برای رسیدن به یک تولید پایدار جهت رسیدن به خودکفایی پایدار در تولید محصولات استراتژیک به ویژه گندم ضروری می باشد. مواد و روش ها: در پژوهش حاضر به منظور بررسی پایداری و تشخیص ژنوتیپ های پرمحصول و سازگار، عملکرد دانه 32 لاین اینبرد نوترکیب حاصل از تلاقی دو رقم روشن و سوپرهد در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در شش منطقه (تبریز، اهر، اردبیل، مغان، شبستر و ارومیه) به مدت دو سال زراعی مورد بررسی قرار گرفتند. تجزیه پایداری با استفاده از روش های ضریب تغییرات محیطی، روش های رگرسیونی ابرهات - راسل، پرکینز - جینکز و فینلی - ویلکینسون، واریانس پایداری شوکلا، اکووالانس ریک، روش های غیرپارامتری میانگین و انحراف معیار رتبه و روش نسبت شاخص عملکرد انجام شد. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین مکان ها از نظر عملکرد اختلاف معنی داری وجود داشت. همچنین اختلاف بین ژنوتیپ ها و همچنین اثر متقابل ژنوتیپ × سال، ژنوتیپ × مکان و اثر متقابل ژنوتیپ × سال × مکان معنی دار گردید که نشان دهنده تفاوت بین عملکرد ژنوتیپ ها در محیط های مختلف بود که نشان از ضرورت تجزیه پایداری داشت.نتیجه گیری: با توجه به همسویی نسبی نتایج حاصل از روش های مختلف می توان اظهار داشت که در این پژوهش لاین های 10، 12، 31 و رقم روشن به عنوان پایدارترین ژنوتیپ شناخته شدند و لاین 51 به-عنوان ناپایدارترین لاین و مخصوص مناطق نامساعد تشخیص داده شد.

با وجود اتفاق نظر در توسعه ارقام با عملکرد دانه بالا به عنوان هدف اساسی در اصلاح گندم نان، سودمندی هر برنامه اصلاحی در کیفیت، مسیر و میزان ارتباط بین عملکرد دانه با سایر عوامل موثر بر آن و اهمیت نسبی هر یک از آنها است. به منظور بررسی این روابط، 12 رقم بومی و زراعی گندم مورد ارزیابی و 17 صفت مورد بررسی قرار گرفت. ضرایب همبستگی ساده صفات، ارتباط مثبت و معنی دار عملکرد دانه را با شاخص برداشت، عملکرد بیولوژیکی و تعداد سنبله در واحد سطح نشان داد، هم چنین ظهور زودتر سنبله عامل معنی داری در افزایش عملکرد دانه معرفی شد. ارتباط بالای دو صفت شاخص برداشت و عملکرد بیولوزیکی با عملکرد دانه در نتایج حاصل از رگرسیون گام به گام عملکرد دانه نیز اثبات گردید. با استفاده از تجزیه به عامل ها، 17 متغیردر 4 عامل تعریف شدندکه در مجموع 84 درصد از تغییرات داده ها را توجیه کردند. بطوریکه عامل اول به عنوان عامل عملکرد با بیشترین واریانس، مجددا نقش موثر دو صفت شاخص برداشت و عملکرد بیولوژیکی را بر عملکرد دانه تایید نمود. عامل دوم یعنی عامل اجزا عملکرد، همبستگی منفی تعداد بوته با خصوصیات دانه یعنی وزن و تعداد دانه در هر بوته را نشان داد که منطبق بر نتایج حاصل ازتجزیه همبستگی ساده صفات بود. تجزیه علیت، ارتباط مثبت و مستقیم صفات عملکرد بیولوژیکی، تعداد سنبله، تعداد دانه در سنبله، ارتفاع بوته و طول سنبله با عملکرد دانه را نشان داد. نتایج این تحقیق در مجموع، شاخص برداشت و عملکرد بیولوژیکی را از معیارهای مهم مرتبط با عملکرد دانه معرفی کرد که در انتخاب ارقام و لاینهای پرمحصول گندم کاربرد مطلوبی خواهد داشت. علاو بر آن، تعداد سنبله در واحد سطح مهم ترین جزء از اجزا عملکرد دانه بوده و نیز با توجه به نقش موثر ارتفاع بوته، گزینش این دو صفت در افزایش عملکرد دانه از اهمیت بسزایی برخوردار خواهد بود. هم چنین اثر متقابل معکوس بین تعداد دانه در سنبله با تعداد سنبله و دیگر معیارهای مرتبط با عملکرد دانه، موفقیت محدود در اصلاح گندم نان را که توسط سایر محققین نیز به آن اشاره شده است، توضیح می دهد.